Gezellig kleurend zie je je dochters aan tafel zitten. Heerlijk kletsend zijn ze bezig. Dan weer klinkt er een liedje door de kamer, dan weer een schaterlach. De meiden zitten ieder aan een kant van de tafel. Hun kleurboek voor zich, de stiften ergens daarnaast.

Lange tijd gaat het zo fijn, tot ineens de roep door de kamer klinkt: ‘die is van mij, die mag je niet gebruiken’. Zie daar het begin van een flinke woordenwisseling. Ze komen er niet samen uit. Met een nog hardere schreeuw hoor je roepen: ‘Mam…ze pakt m’n stift af’. Andere dochter: ‘Ja, maar…ze was er niet mee aan het kleuren, dan kan ik hem toch even gebruiken?’

Wellicht herkenbaar en misschien wel een terugkerend iets. Bij een ruzie tussen kinderen ben je misschien gauw geneigd om te zeggen ‘samen spelen – samen delen’ hè. En hopelijk begrijpt je kind dan ook wat dat inhoudt. Spelen snappen ze meestal wel, maar wat is ‘samen’ en wat is ‘delen’? Dat zijn abstracte en dus moeilijke woorden voor een kind om goed te begrijpen.

Hoe nu hier mee omgaan?

Hoe kun je hier het beste mee omgaan? Dit zinnetje dan helemaal niet meer gebruiken? Nee, zo bedoel ik dat niet. Je woorden versterken door er ook uitleg aan te geven en doe het ook voor. Dat geldt ook voor ‘om de beurt’.

Niet aardig van het ene meisje om d’r stiften niet uit te willen lenen zeg je misschien wel. Ja, dat is de ene kant van de medaille. Zeker als je hoort dat ze er zelf op dat moment toch even geen gebruik van maakte. Aan de andere kant: hoe zou het komen dat ze het blijft weigeren? En hoe staat het in verhouding met het leren ‘nee’ zeggen?

Vanuit beide meisjes gezien is het verklaarbaar dat ze zo reageren. Inderdaad is het fijn als je samen speelt dat er ook gedeeld kan worden. Jongere kinderen hebben inderdaad te leren om ook met andere kinderen speelgoed te delen. Al kan het ook zijn, dat een kind die daar moeite mee heeft en blijft weigeren, zoals in het voorbeeld hierboven, daar een reden voor heeft.

Doorvragen

In zulke situaties is het handig om door te vragen (uiteraard op niveau van het kind) wat de achterliggende reden is van het weigeren. Zou het meisje bang zijn dat d’r zus haar stiften opmaakt of stukmaakt?

Om dit soort situaties te voorkomen kun je er voor kiezen om ieder kind een eigen pakje stiften te geven. Zo zijn ze ieder zelf verantwoordelijk voor hun eigen pakje. Zet daar dan ook een naam op en tevens een setje voor algemeen gebruik. Pas wanneer je eigenaar mag zijn van je spullen, kun en wil je er de verantwoordelijkheid voor nemen.

Ben je op zoek naar aanvullende informatie en tips in omgang met je kinderen? Neem dan contact met me op zodat ik – samen met jou – er voor kan zorgen dat jouw kind de opvoeding krijgt die bij jou, je kind en je gezin past.

Heb je zelf tips die waardevol zijn voor andere ouders en wil je dat delen met hen? Of zou je het fijn vinden om met andere ouders te praten over andere vragen m.b.t. opvoeding? Klik hier.