Blokkade

Blokkade

1 september 2017 | Blog

Het schrijven van blogs heeft een aantal maanden stil gelegen. Ik was er vol goede moed mee begonnen. Echter bleek dat ik toch andere zaken eerst aandacht moest geven. Al kan het schrijven van blogs dus hebben stilgelegen, nieuwe ervaringen opdoen ging gewoon door. Daar wil ik iets over vertellen en dat koppelen aan dat wat ik voor jou of je kind(eren) wellicht kan betekenen.

Daar waar er soms een andere aanpak nodig blijkt te zijn, trekt mij enorm in het werken met kinderen. Daarbij zeg ik altijd: het gedrag wat kinderen (en ook jongeren) laten zien is niet voor niks. Wat heeft het kind nu nodig? Welke behoefte ligt hieronder verscholen? Wat vraagt het kind nu eigenlijk door zijn/ haar gedrag? Wat heeft het u /jou als ouder of professional en mij te zeggen?

Dat was ook duidelijk merkbaar bij de jongeren waarmee ik tijdje gewerkt heb. Jongeren die (nog) niet in een reguliere klas kunnen. Ieder met hun eigen verhaal. Prachtige, ontroerende verhalen! Kwaliteiten die verborgen liggen door problemen waar tegenaan gelopen wordt in dagelijkse omgang met anderen of in combinatie met het schoolwerk zelf. Kwaliteiten die roepen om gezien te worden. Het wel willen leren, maar soms ook niet weten hoe aan te pakken. Bijvoorbeeld tijdens het bezig zijn aan een opdracht tot de ontdekking komen geen antwoord te weten op één van de vragen. Hoe nu verder? Ga je rustig nadenken over die opdracht om er toch zelf uit te komen? Sla je dat onderdeel even over? Kun je om hulp vragen? Het niet weten van een onderdeel van een opdracht kan dan een enorme blokkade zijn voor de rest van het uitvoeren van de opdracht. Dat kan zich dan uiten in bepaald gedrag. Een hele uitdaging om dat in goede banen te leiden, kan ik je zeggen. Zeker met meerdere jongeren in een klas die dat ook herkennen van elkaar.

Met dat ik dit aan het schrijven ben doet het me denken aan het schrijven van mijn eigen blogs. Ik was vol goede moed begonnen. Wilde er helemaal voor gaan (en nog), maar er waren ook andere zaken die mijn aandacht nodig hadden. Daarbij moet je dan soms keuzes maken. Wat is belangrijk om mee verder te gaan?

Heb je een kind/ jongere die moeite heeft met de aanpak en planning van zijn/ haar huiswerk? De training ‘ik leer leren’ is daarvoor dan zeer geschikt. Kijk op https://kinderpraktijkspirit.nl/trainingen/ik-leer-leren/. Onderaan die pagina kun je je dan direct aanmelden.

Samen spelen – samen delen

Samen spelen – samen delen

3 november 2016 | Blog

Gezellig kleurend zie je je dochters aan tafel zitten. Heerlijk kletsend zijn ze bezig. Dan weer klinkt er een liedje door de kamer, dan weer een schaterlach. De meiden zitten ieder aan een kant van de tafel. Hun kleurboek voor zich, de stiften ergens daarnaast.

Lange tijd gaat het zo fijn, tot ineens de roep door de kamer klinkt: ‘die is van mij, die mag je niet gebruiken’. Zie daar het begin van een flinke woordenwisseling. Ze komen er niet samen uit. Met een nog hardere schreeuw hoor je roepen: ‘Mam…ze pakt m’n stift af’. Andere dochter: ‘Ja, maar…ze was er niet mee aan het kleuren, dan kan ik hem toch even gebruiken?’

Wellicht herkenbaar en misschien wel een terugkerend iets. Bij een ruzie tussen kinderen ben je misschien gauw geneigd om te zeggen ‘samen spelen – samen delen’ hè. En hopelijk begrijpt je kind dan ook wat dat inhoudt. Spelen snappen ze meestal wel, maar wat is ‘samen’ en wat is ‘delen’? Dat zijn abstracte en dus moeilijke woorden voor een kind om goed te begrijpen.

Hoe nu hier mee omgaan?

Hoe kun je hier het beste mee omgaan? Dit zinnetje dan helemaal niet meer gebruiken? Nee, zo bedoel ik dat niet. Je woorden versterken door er ook uitleg aan te geven en doe het ook voor. Dat geldt ook voor ‘om de beurt’.

Niet aardig van het ene meisje om d’r stiften niet uit te willen lenen zeg je misschien wel. Ja, dat is de ene kant van de medaille. Zeker als je hoort dat ze er zelf op dat moment toch even geen gebruik van maakte. Aan de andere kant: hoe zou het komen dat ze het blijft weigeren? En hoe staat het in verhouding met het leren ‘nee’ zeggen?

Vanuit beide meisjes gezien is het verklaarbaar dat ze zo reageren. Inderdaad is het fijn als je samen speelt dat er ook gedeeld kan worden. Jongere kinderen hebben inderdaad te leren om ook met andere kinderen speelgoed te delen. Al kan het ook zijn, dat een kind die daar moeite mee heeft en blijft weigeren, zoals in het voorbeeld hierboven, daar een reden voor heeft.

Doorvragen

In zulke situaties is het handig om door te vragen (uiteraard op niveau van het kind) wat de achterliggende reden is van het weigeren. Zou het meisje bang zijn dat d’r zus haar stiften opmaakt of stukmaakt?

Om dit soort situaties te voorkomen kun je er voor kiezen om ieder kind een eigen pakje stiften te geven. Zo zijn ze ieder zelf verantwoordelijk voor hun eigen pakje. Zet daar dan ook een naam op en tevens een setje voor algemeen gebruik. Pas wanneer je eigenaar mag zijn van je spullen, kun en wil je er de verantwoordelijkheid voor nemen.

Ben je op zoek naar aanvullende informatie en tips in omgang met je kinderen? Neem dan contact met me op zodat ik – samen met jou – er voor kan zorgen dat jouw kind de opvoeding krijgt die bij jou, je kind en je gezin past.

Heb je zelf tips die waardevol zijn voor andere ouders en wil je dat delen met hen? Of zou je het fijn vinden om met andere ouders te praten over andere vragen m.b.t. opvoeding? Klik hier.

Mijn eerste keer

Mijn eerste keer

25 oktober 2016 | Blog

Dagelijks of wekelijks maak je het wel mee: iets voor het eerst doen (als je zelf niet iets nieuws doet, dan zie je het vast wel bij je man/ vrouw, je kind, ander familielid of een bekende).

Voor het eerst. Een eerste ervaring.

Misschien vraag je jezelf nu wel af ‘wat was mijn laatste ‘eerste keer’? Jammer als het al langer geleden is. Soms vergeet je dat een eerste keer zo veel verwondering kan geven en tegelijk zoveel energie. Of soms ook wel dat het spanning kan oproepen. Denk bijvoorbeeld eens aan je kind: na de zomervakantie voor het eerst naar het voortgezet onderwijs. De eerste schooldag in de volgende groep. Voor het eerst op zwemles. Een eerste muziekles, enz.

Onzekerheid

Spanning en onzekerheid ervaar ik nu ook bij mijzelf. Voor het eerst een blogbericht schrijven. Kan ik dat wel? Is dat wel iets voor mij? Waar ga ik dan over schrijven? Wellicht herken je wel iets in het voorbeeld wat ik hier schrijf: over spanning hebben, onzekerheid ervaren om iets nieuws te gaan doen. Dat kan op verschillende vlakken aan de orde zijn. Wie weet schiet je nu een voorbeeld van ‘een eerste keer’ te binnen van je kind. Hoe reageert je kind in zo’n situatie? Wat zegt je kind? Of zegt je kind juist niets, maar merk je verandering in gedrag. Wat zeg je zelf tegen je kind? Of houd je je mond? Of wat doe je dan?

Om nog even op mijn eigen voorbeeld te komen: door mijn onzekerheid m.b.t. het bloggen te overwinnen ben ik er over gaan lezen en heb ik een korte online training gevolgd. Ook lees ik regelmatig andere blogs. Uiteindelijk heb ik  het besluit genomen, ja zelfs zo, dat ik voor mezelf intussen kan zeggen ‘ik heb er zin in’. Ik ga ervoor. Al doende leert men.

Dit zou toch fijn zijn!

Vertrouwen in jezelf, je kunnen, om dat te zien groeien. Hoe mooi is dat. Ook om dat te zien bij je kind. Ga eens voor jezelf na hoe het voor jou was bij de laatste ‘mijn eerste keer’. Wat een ervaringen bouw je zo op. Zo ook de ervaringen die je kind(eren) dagelijks meemaken. Kijk daarin ook eens door de ogen van je kind. Hoe is het voor je als ouder om te zien als je kind ‘zijn/ haar eerste keer’ ervaart en hoe je daar zelf van mag meegenieten. Hoe trots kun je als ouder zijn, als bijvoorbeeld je kind, na lang aarzelen of misschien zelfs wel bang zijn bij zwemles door het gat durft te zwemmen. Hoe waardevol waren ooit de eerste stapjes van je kind. Door al die momenten groeit bij je kind zijn/ haar zelfvertrouwen. Je zult zien, door te herhalen merk je dat het je kind steeds makkelijk af gaat om te doen waar hij/ zij eerst zo tegenop zag. Steeds zullen er ‘eerste keren’ gaan komen. Ga er open in en zie wat het steeds weer met je doet. Wil je hieronder laten weten hoe het voor jou (of je kind) was, zodat anderen ook van jouw verhaal kunnen leren en genieten?

Kun je het niet langer aanzien hoeveel spanning het oproept bij je kind bij het aangaan van nieuwe dingen en zou je het fijn vinden dat ik met je mee kijk wat ik voor je kind kan betekenen? Laat je gegevens hier achter, dan neem ik zo spoedig mogelijk contact met je op. Je kan me ook bellen: 06 44 918 103.

Heb je een vraag m.b.t. het leren/ huiswerk maken van je kind? Kijk eerst op mijn website www.kinderpraktijkspirit.nl bij het tabblad ‘trainingen’ en klik vervolgens hier om je aan te melden voor de training.

Vind je het fijn om met andere ouders te praten over vragen/ situaties m.b.t. opvoeding? Vraag naar de mogelijkheden. Klik hier.